Osoba współpracująca z JDG (jednoosobowa działalność gospodarcza)

Kogo można uznać za osobę współpracującą? 

Definicję osoby współpracującej zawierają przepisy ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. 

Za osobę współpracującą z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność, uważa się małżonka, dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione, rodziców, macochę i ojczyma oraz osoby przysposabiające, jeżeli pozostają z nimi we wspólnym gospodarstwie domowym i współpracują przy prowadzeniu tej działalności lub wykonywaniu umowy agencyjnej bądź umowy zlecenia; nie dotyczy to osób, z którymi została zawarta umowa o pracę w celu przygotowania zawodowego. 

Definicję tę precyzuje orzecznictwo Sądu Najwyższego. 

O współpracy przy działalności gospodarczej można mówić wówczas, gdy występują łącznie: 

• istotny ciężar gatunkowy działań współpracownika, które nie mogą mieć charakteru wtórnego (charakter wtórny ma np. czynność wystawienia faktury za wykonane roboty budowlane); 
• bezpośredni związek z przedmiotem działalności gospodarczej; 
• stabilność i zorganizowanie; 
• znaczący czas i częstotliwość podejmowanych robót. 

Współpracujący musi mieć istotny wpływ na prowadzoną przez małżonka działalność. 

Wartość działania w ramach współpracy musi być znacząca. 

Źródło: http://www.sn.pl/Sites/orzecznictwo/Orzeczenia1/II%20UK%20134-08-1.pdf

Z terminem „współpraca” wiąże się także cecha stałości – stabilności ekonomiczno-zawodowej osoby zainteresowanej. 

Zasadne jest też przyjęcie, że wykonywana przez osoby współpracujące działalność powinna charakteryzować się zorganizowaniem i pewną ciągłością. 

Nie może zatem stanowić w sensie prawnym współpracy przy prowadzeniu działalności gospodarczej sporadyczne, podejmowane okazjonalnie, zajmujące nikłą ilość czasu wystawianie faktur, czy wydawanie ad hoc (gdy nie ma pracownika) towaru. 

Znaczenie gospodarcze, organizacyjne i stabilność takich działań są znikome i nie kwalifikują się do oceny, iż w sensie prawnym dochodzi do „współpracy przy prowadzeniu działalności gospodarczej”. 

Aby więc ocenić, czy pomoc świadczona przez małżonka może być uznawana za współpracę w rozumieniu ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, należy uwzględnić nie tylko charakter i rodzaj czynności podejmowanych przez członka rodziny, ale także czas potrzebny na ich wykonanie, ich wartość i zorganizowanie. 

Na taką ocenę nie wpływa fakt zawarcia umowy o pracę czy zlecenia. 

Należy odnieść się także do obowiązków małżonków wynikających z Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego, bowiem wspólne działanie małżonków jest naturalnym elementem rodziny, mającym swoje uzasadnienie gospodarcze i społeczne. Okazjonalna pomoc, jaką świadczy osobie prowadzącej działalność gospodarczą w tej działalności jego małżonek, prowadzący z nim wspólne gospodarstwo domowe, stanowi konsekwencję obowiązku małżonków do wzajemnej pomocy oraz współdziałania dla dobra rodziny, którą przez swój związek założyli. Nie można więc każdej pomocy kwalifikować jako „współpraca przy działalności gospodarczej”, bez uwzględnienia obowiązków małżeńskich.

Masz dodatkowe pytania? Zapraszamy do kontaktu z naszym biurem w Łodzi, które świadczy usługi księgowe, ale również usługi kadrowe oraz płacowe. Płace i stosowanie prawa pracy to dla nas codzienność.

Nasz adres: Biuro Rachunkowe IPSUM, ul. Brukowa 12, Łódź. www.biuro-ipsum.pl