Długo wyczekiwane zmiany w sposobie wyliczania składki zdrowotnej dla przedsiębiorców zostały nareszcie ogłoszone. 21 marca 2024 roku Minister Zdrowia Izabela Leszczyna wspólnie z Ministrem Finansów Andrzejem Domańskim przedstawili propozycję zmian w składce zdrowotnej dla przedsiębiorców.
Długo wyczekiwany przez środowisko przedsiębiorców zmiany nareszcie się konkretyzują. Głównym założeniem jest przede wszystkim uproszczenie metody wyliczania wysokości składki zdrowotnej oraz jej wielkość. Przypomnijmy, że obecnie wysokość daniny zależy od formy opodatkowania, wysokości minimalnego wynagrodzenia (minimalna wysokość podstawy wymiaru składki zdrowotnej) czy od osiągniętego dochodu.
Teraz ma to się zmienić.
Nowe zasady wyliczania składki
Co proponują ministerstwa? Osoby, które rozliczają się na zasadach ogólnych, nie będą już musiały co miesiąc wyliczać wysokość swojej składki zdrowotnej. Ma być stała – 9 proc. od 75 proc. minimalnego wynagrodzenia. Dziś byłoby to ok. 286 zł. Tym samym wysokość składki byłaby uniezależniona od dochodu.
Był to jeden z głównych zarzutów wobec obecnego systemu – składka zdrowotna liczona od dochodu była quasipodatkiem.
Dla osób rozliczających się liniowo składka zdrowotna wyniesie 9 proc. od 75 proc. minimalnego wynagrodzenia, ale dla przedsiębiorców z dochodem do dwukrotności przeciętnego wynagrodzenia. Powyżej takiego dochodu składka wyniesie 4,9 proc. od nadwyżki.
Z kolei rozliczający się na podstawie ryczałtu mogą liczyć na składkę zdrowotną w wysokości 9 proc. od 75-proc. minimalnego wynagrodzenia dla miesięcznego przychodu do czterokrotności przeciętnego wynagrodzenia. Ci zarabiający więcej będą płacić dodatkowe 3,5 proc. od nadwyżki.
Prosty sposób liczenia składki zaproponowano też dla przedsiębiorców korzystających z tzw. karty podatkowej. W ich przypadku wynosić ma 9 proc. od 75 proc. minimalnego wynagrodzenia.
Co przyniosą zmiany w składce?
Wg zapewnień Ministra Finansów na nowym sposobie obliczania składki zdrowotnej skorzysta 93 proc. przedsiębiorców, jedynie niewielka część najlepiej zarabiających „ryczałtowców” poniesie dodatkowe koszty.
Nowe rozwiązania mają przynieść ulgę nie tylko dla kieszeni – prosty sposób wyliczenia to także mniejsze ryzyko pomyłek i mniejsze obciążenie czasowe, czy to samych przedsiębiorców, czy biur rachunkowych.
Proponowane zmiany muszą teraz trafić do projektu ustawy, a następnie przejść przez ścieżkę legislacyjną. Zgodnie z zapowiedziami nowa składka zdrowotna dla przedsiębiorców ma obowiązywać od początku 2025 roku.
Kogo można uznać za osobę współpracującą?
Definicję osoby współpracującej zawierają przepisy ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.
Za osobę współpracującą z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność, uważa się małżonka, dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione, rodziców, macochę i ojczyma oraz osoby przysposabiające, jeżeli pozostają z nimi we wspólnym gospodarstwie domowym i współpracują przy prowadzeniu tej działalności lub wykonywaniu umowy agencyjnej bądź umowy zlecenia; nie dotyczy to osób, z którymi została zawarta umowa o pracę w celu przygotowania zawodowego.
Definicję tę precyzuje orzecznictwo Sądu Najwyższego.
O współpracy przy działalności gospodarczej można mówić wówczas, gdy występują łącznie:
- istotny ciężar gatunkowy działań współpracownika, które nie mogą mieć charakteru wtórnego (charakter wtórny ma np. czynność wystawienia faktury za wykonane roboty budowlane);
- bezpośredni związek z przedmiotem działalności gospodarczej;
- stabilność i zorganizowanie;
- znaczący czas i częstotliwość podejmowanych robót.
Współpracujący musi mieć istotny wpływ na prowadzoną przez małżonka działalność.
Wartość działania w ramach współpracy musi być znacząca.
Źródło: http://www.sn.pl/Sites/orzecznictwo/Orzeczenia1/II%20UK%20134-08-1.pdf
Z terminem „współpraca” wiąże się także cecha stałości – stabilności ekonomiczno-zawodowej osoby zainteresowanej.
Zasadne jest też przyjęcie, że wykonywana przez osoby współpracujące działalność powinna charakteryzować się zorganizowaniem i pewną ciągłością.
Nie może zatem stanowić w sensie prawnym współpracy przy prowadzeniu działalności gospodarczej sporadyczne, podejmowane okazjonalnie, zajmujące nikłą ilość czasu wystawianie faktur, czy wydawanie ad hoc (gdy nie ma pracownika) towaru.
Znaczenie gospodarcze, organizacyjne i stabilność takich działań są znikome i nie kwalifikują się do oceny, iż w sensie prawnym dochodzi do „współpracy przy prowadzeniu działalności gospodarczej”.
Aby więc ocenić, czy pomoc świadczona przez małżonka może być uznawana za współpracę w rozumieniu ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, należy uwzględnić nie tylko charakter i rodzaj czynności podejmowanych przez członka rodziny, ale także czas potrzebny na ich wykonanie, ich wartość i zorganizowanie.
Na taką ocenę nie wpływa fakt zawarcia umowy o pracę czy zlecenia.
Należy odnieść się także do obowiązków małżonków wynikających z Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego, bowiem wspólne działanie małżonków jest naturalnym elementem rodziny, mającym swoje uzasadnienie gospodarcze i społeczne. Okazjonalna pomoc, jaką świadczy osobie prowadzącej działalność gospodarczą w tej działalności jego małżonek, prowadzący z nim wspólne gospodarstwo domowe, stanowi konsekwencję obowiązku małżonków do wzajemnej pomocy oraz współdziałania dla dobra rodziny, którą przez swój związek założyli. Nie można więc każdej pomocy kwalifikować jako „współpraca przy działalności gospodarczej”, bez uwzględnienia obowiązków małżeńskich.
Masz dodatkowe pytania? Zapraszamy do kontaktu z naszym biurem w Łodzi, które świadczy usługi księgowe, ale również usługi kadrowe oraz płacowe. Płace i stosowanie prawa pracy to dla nas codzienność.
Nasz adres: Biuro Rachunkowe IPSUM, ul. Brukowa 12, Łódź. www.biuro-ipsum.pl
Najważniejsze różnice pomiędzy umową zlecenia a umową o dzieło:
UMOWA-ZLECENIE:
- zleceniobiorca zobowiązuje się do starannego działania i nie ponosi odpowiedzialności za efekt,
- w umowie wskazywane jest miejsce, w którym będzie wykonywane zlecenie.
UMOWA O DZIEŁO:
- wykonawca dzieła jest zobligowany do osiągnięcia konkretnego rezultatu za który zamawiający wypłaci wynagrodzenie (w umowie warto ustalić szczegóły samego dzieła),
- najczęściej wykonawca decyduje o tym, gdzie i kiedy pracuje.
Od 01.01.2018 została znacznie ograniczona możliwość stosowania 50% kosztów uzyskania przychodu z tytułu przeniesienia praw autorskich – w zasadzie można je stosować tylko i wyłącznie w poniższych dziedzinach. Jeżeli zawarta umowa mieści się w poniższym zakresie, w jej treści powinien być punkt dotyczący przeniesienia tych praw.
Z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych lub rozporządzania przez nich tymi prawami, 50% koszty uzyskania przychodów mogą być stosowane tylko w przypadku gdy przychody uzyskiwane są z tytułu działalności:
1) twórczej w zakresie architektury, architektury wnętrz, architektury krajobrazu, urbanistyki, literatury pięknej, sztuk plastycznych, muzyki, fotografiki, twórczości audiowizualnej, programów komputerowych, choreografii, lutnictwa artystycznego, sztuki ludowej oraz dziennikarstwa,
2) badawczo-rozwojowej oraz naukowo-dydaktycznej,
3) artystycznej w dziedzinie sztuki aktorskiej i estradowej, reżyserii teatralnej i estradowej, sztuki tanecznej i cyrkowej oraz w dziedzinie dyrygentury, wokalistyki, instrumentalistyki, kostiumografii, scenografii,
4) w dziedzinie produkcji audiowizualnej reżyserów, scenarzystów, operatorów obrazu i dźwięku, montażystów, kaskaderów,
5) publicystycznej.
Jeśli uzyskane przez podatnika przychody nie będą mogły być zakwalifikowane do jednej z wymienionych dziedzin nie będzie możliwe zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów.
Zapraszamy do współpracy z nami!! Nasze biuro rachunkowe w Łodzi, ul. Brukowa 12 wyręczy wszystkie firmy współpracujące na powyższych zasadach.
Rozliczymy płace, pomożemy w wystawieniu rachunków do umów zleceń i o dzieło.
